Roemenië of Dacia zoals de Romeinen het kenden, had een gevestigde wijncultuur. De overvloed aan voedsel en de roem van de Daciaanse wijnen waren zo bekend en verleidelijk. Om een einde te maken aan de herhaalde invasies van de migrerende volkeren, liet de Daciaanse koning Burebista (1ste eeuw), zelfs een groot deel van de wijngaarden van de Daciërs vernietigen.. misschien dronken de Daciërs te veel of wilde hij de voortdurende verleiding van de buren om Dacia, beroemd om zijn wijn, aan te vallen verminderen. We zullen het nooit zeker weten !
In meer recente tijden kende de Roemeense wijnbouw een aantal verschillende fasen, elk met zijn specifieke impact op de wijnindustrie van het land.
Zo werd de 19e eeuw, tot aan het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, gekenmerkt door een ruime en nauwe band met Frankrijk. De laatste twee decennia van de 19e eeuw trof phylloxera (druifluis) Roemenië.
Tussen 1948 en 1989 ontwikkelden zich drie verschillende soorten wijn producerende organisaties: onderzoeksinstituten, wijngaarden en coöperatieve wijngaarden die verbonden zijn met staatswijnhuizen. De nadruk werd gelegd op kwantiteit in plaats van op kwaliteit. Desalniettemin kregen de Roemeense wijnen in die periode veel belangrijke prijzen in de internationale wedstrijden.
De liberalisering van de economie na 1989, val communisme in de regio, heeft geleid tot een reeks ingrijpende veranderingen in de Roemeense wijnindustrie. De "coöperatieve" wijngaarden zijn teruggegeven aan hun particuliere eigenaren en de onderzoeksinstituten streven er momenteel naar om hun kerntaak in de wijn- en wijnsector opnieuw te definiëren.
Er zijn vandaag zes wijn regio’s te definieren: Een eerste is Transsylvanië. Op de steile hellingen in het bergachtige centrum van Roemenië worden frisse, vaak licht geparfumeerde witte wijnen geproduceerd. In de Middeleeuwen hebben zich in Transsylvanië veel Saksen gevestigd. Ze namen Midden-Europese druivenrassen mee, als de Pinot Gris, Welschriesling, Furmint en Muskat Ottonel. Ook de Sauvignon Blanc en de Chardonnay komen op redelijk grote schaal voor.
Vervolgens hebben we Roemeens Moldavië; In de provincie Moldavië (niet te verwarren met het gelijknamige land) worden sinds mensenheugenis droge en zoete wijnen gemaakt met kruidige aroma’s. In de vroege Middeleeuwen liet koning Stefan cel Mare bruggen bouwen en wegen aanleggen, speciaal om de vermaarde wijn naar het buitenland te kunnen vervoeren. Er wordt wijn gemaakt van bekende Franse druiven maar ook van Fetească Neagră en van de vrij obscure Novac, Şarbă en Negru de Drăgăşani.
Ook in Walachije het uitgestrekte, vlakke Zuiden van Roemenië liggen de meeste wijngaarden van het land. De Cabernet Sauvignon, Merlot, Pinot Noir en Sauvignon Blanc worden op grote schaal verbouwd. Ook inheemse druiven als de Fetească Neagră, Fetească Albă.
In Dobrogea aan de Zwarte Zeekust in men gespecialiseerd in laat geoogste zoete wijnen. De zon schijnt overvloedig, terwijl de Zwarte Zee voor verkoeling zorgt. Ideale omstandigheden voor zogenaamde edele rotting.
Crisana en Maramures; In de prachtige, ongerepte natuur van noordoost Roemenië worden uitstekende rode wijnen gemaakt, voornamelijk van de Kadarka, Cabernet Sauvignon, Pinot Noir en Merlot. In dit deel van Roemenië wonen veel etnisch Hongaren en hun invloed op de wijncultuur is zichtbaar.
Tot slot de Banat regio; In de 18de en 19de eeuw genoten de wijnen uit Banat een grote bekendheid aan het hof van de Weense keizer. Hier liggen onder andere de oeroude Recas wijngaarden en de beroemde, oorspronkelijk Hongaarse Miniş wijngaarden. In die tijd werden de wijnen uit deze wijngaarden geëxporteerd naar Engeland, Nederland, Duitsland en zelfs de Verenigde Staten.